Uzun zamandır annemin beyin ameliyatı için yaşadıklarımızı yazmaktaydım. Düşüncelerimi ve duygularımı bundan önce vurguladığım gibi her şeyden önce sağlık üzerine durdum.
Annem sonunda ameliyat oldu. Kasım ayının ilk perşembesi günü ameliyat oldu. Sabah erkenden ameliyata girdi ve ameliyatı yapan iki profesöre açıktan teşekkürü bir borç biliyorum. Prof. Dr. İzzet Övül ve Prof. Dr. Kazım Öner. Bu iki usta el annemi bütün sorunlardan ve tehlikeden korudu. Elbette uzman doktorlarımıza yardım edenler, teknik anlamda destek verenleri unutmak mümkün mü, her biri gözümde büyük birer kahramandırlar.
Annem adını andığım doktorlara güvendi, onlara canını teslim etti, o geçişin ince çizgisi içinde en büyük yardımcı işte elinden tutan bu iki doktor ve onların yardımcılarıydı. Gerek ameliyat öncesi, gerek ameliyat sonrası ilgilerini eksik etmeyen bu iki uzman doktorumuza kamuoyu önünde teşekkür ediyorum. Ege üniversitesi her ne kadar eleştirilecek yönü olsa da böyle önemli insanları bünyesinde barındırması ve onlara imkan sunması açısından da kutlanılması gereken bir kurumumuzdur.
Annem büyük bir güven içinde ameliyata girmeden önce kalbi dahil kolesterolü her şeyi kontrol eden kardiyoloji bölümü doktorlarından Doç Dr. Oğuz Yavuzgil unutulmaz desteği ve önerileri ile annem en risk ile ameliyata girdi. Ameliyat öncesi angio aşamasında desteğini ve bilgisini esirgemeyenler ve yüzlerini dahi görmediğim o değerli insanlara da teşekkür ederim. Angio sırasında ve sonrasında bilgi vererek bizi aydınlatan dostlarımın da katkısını küçümsemiyorum, onların desteği ile güçlü olduk. Annem uzun ve yıpratıcı süreç sonunda ameliyat oldu ve sağlığına kavuşması için en büyük adımı attı. Yaşama yeni başlayan bir bebek kadar temiz ve güzel gözüküyor annem şimdi gözüme. Aile bağının ne kadar önemli olduğunu ve bundan sonra artık yalnız yaşayamayacağımı anladım. En zor gününde insanın yanında sadece ailesi ve ailesi gibi gördüğü dostları oluyor. Dost olarak sarıldığı insanlar ise sadece gördüğünde hatır soruyor. Annen nasıl demekteler. Bu beni yaraladı, çünkü ben bütün dostlarıma dört elle sarılır, onlara elimden geldiğince elimdeki olanakları sunarım. Bu demek değildir ki, dostlarıma karşı bundan sonra daha çekingen davranacağım, hayır ben eskisi gibi davranacağım, çünkü benim kaybettiğim bir şey yok. Onların kaybettikleri ise bende gizli kalacaktır.
Annem Perşembe günü yeniden doğdu, iki uzman elin arasında. Şimdi yürümeye başladı, yakında evimizde aramızda olacak. Ben bir süreliğine işim nedeniyle ayrılacağım ama en kısa zamanda yanlarında olacağım. Eğer Türkiye’de kendime uygun bir iş bulursam ya da kurarsam geri döneceğim. Artık vatanıma dönme zamanı geldi de geçiyor. Deneyimlerimi ve düşüncelerim ile daha güzel bir Türkiye için, bir arada yaşamak için döneceğim.
Ege üniversitesinde yatan annem, şimdi yeni yaşama başlıyor. Dostlar ile yeniden kuracağız dünyamızı. Her gün yeni bir dünya kurulur ve bizlerde içinde yer alırız!
5 Kasım 2006
İSMAİL CEM ÖZKAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder