İzmir’deki evimiz bir ilköğretim okulunun yanında. O yüzden her sabah kalktığımda çocukların sesini izlerim. O tarafa doğru bakarım. Çocukların sesi bana çocukluğumda guguk kuşu ile uyandırmayı anımsatıyor. İzmir’de nedense guguk diye öten kuş sesi duymadım.
Çocukları izlerim, gelişleri ve gidişleri. Heyecanlı bir şekilde bakkala koşuşlarını. Sabah sabah değil de sanki ortası enerjileri vardır. Sabah serinliği onları etkilemez, neşeli ve heyecanlı görürüm! Yanlarında bir de büyüklerini, genelde anneler olur. Anneler sırtlarında çantalar, çocukların elinden tutturmuş şekildedir. Sanki uyuyor ayakta ama bir görevi de yerine getirmenin huzuru içindedirler. Bazıları sabah bakımını yapmış, günlük yaşamaya hazır halde, kimisi ise hala geceden kalma saç dağınıklığını, el çabukluğu ile düzeltilmiş şekilde.
Her birinin sırtında çanta, bir de iki çocuğu varsa, o zaman daha vahim, çünkü iki çanta taşımak zorunda. Kimse de bir birbirine yardım edecek konumda değil! Annelerin sırtlarında çantalar, okulla doğru gidiyorlar. Bir yandan da enerjik çocuklarını ellerinde tutmaya çalışarak! Okula yaklaştıkça çocuklar tek tek ellerden kurtulup birbirleri ile oynamaya dalıyorlar. Oyun çocukları okulda disiplin olmaya gelmiş konumdalar. Ama onlar daha hayallerini teslim etmemiş konumdalar. Gün geçecek ve hayaller teker teker yerlerini sınav heyecanına bırakarak, düşünmeyen ama soru çözen çocuklar olacak.
Şimdi ki okullarda iki kıyafet var, bizim zamanımızdaki gibi siyah önlük yok! Rengi değişimi mavi ama hala yakalık takma zorunluluğu var, peki neden takılır yakalar?
Bir de her okulda değişen orta kesim kıyafeti, aynı okulda gözükür. İki kıyafetle birbirinden ayrılan ve kategorize edilen çocuklar. Orta eğitim eski adıyla olan bölümdeki çocukların artık hayalleri yoktur. Onlar ders arası, sınav stresi arası sigara molas vermek için parklara koşarlar ve orada ellerindeki sigaraları kimseye hissettirmeden içme telaşı içindeler. Onların tek heyecanı bu kalmış sanırım. Bir isyan davranışı gibidir, onların parka koşmaları!
Her sabah erken kalkarım ve çocukların sesini izlerim!
Okula gelen kalabalığa bakarım, bir de annelerin sırtındaki çantalara, o çantalar altında ezilmişler. Anneleri sırt çantası taşımaktan kurtarın!
16.10.2006
ismail cem özkan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder