12 Ocak 2008 Cumartesi

Okul yolunda…

Okul yolunda…
Her sabah okul yoluna bakarım, çocukların gürültüsü beni çeker. Çocuklar okul yolunda sessiz ve yanlarında büyükleri görünce önceleri şaşırdım, çünkü benim zamanımda okul yolunda hiç büyük görmezdim, şen şakrak ve oynayarak, koşturarak giderdik okula.
Okul yoluna bakıyorum, her çocuğun yanında bir büyük!
Okul yolunda çocuk kadar büyük! Her çocuğun elinde bir büyüğün eli, büyüğün sırtında çocuk çantası var. Okul kapısından giren çocuklar ve büyükler. Okul önünde her sabah türküm doğruyum andı içilirken, bir de büyük durup onları izliyor. İstiklal marşı okunurken bütün yaşam duruyor gibi, her bir birey hazır olda ayakta dinliyor. Bazılarının ağzı oynuyor. Söylenen marş cd çalardan geldiğini düşünüyorum, çünkü müzik eşliğinde söyleniyor. Okullar çağdaş görünüme kavuşmuş ama güven en aza düşmüş gibi. Okul yolunda her çocuğun yanında bir büyük var olmasından belli!
Çocuklarımızı okula göndeririz, güvenli bir gelecekte bilgili ve donanımlı olsun diyerek. Bugünlerde çocuklarımızı okula gönderiyoruz, çünkü iş zamanımız içinde güvende bir yerde kalsınlar diyerek! Bizler çalışıyorsak çocuklarımızın geleceği için! Bütün hor görülmemiz, aşağılanmamıza katlanmamızın tek sebebi var, çocuklarımızın geleceği içindir! Çocuklar da bizim için okula katlanmak zorundadır, çünkü iş zamanında onun ile ilgilenemiyoruz. Daha iyi eğitim alsınlar diye, evimize yakın okula değil, en iyi veren okula gönderiyoruz. O yüzden okul yolunda servis arabaları da doldurmakta. Her servis arabasında görevli biri, genelde bayan! Okullar açılınca büyük bir sektörde canlanır!
Okul yolunca çocuklardan çok büyükler var.
Okula ben çocukları oyalama merkezleri olarak bakıyorum uzun süredir, çünkü çocuk sınava girmeden önce eğer dışarıdan desteğe ihtiyaç duyuyorsa, o okulda eğitim yok demektir. Dershanelerin olduğu sistemde okulda eğitim olmaz, sadece oyalama olur, yoksa dershanelerin varlığı anlamsızlaşır!
Okul yoluna bakıyorum, çocuklar sessiz ve büyüklerin ellerinde elleri. Bu çocuklar hayal kurmasını öğrenemeden hayalleri ellerinden alınmış birer canlıya dönüşmüşler gibi. Modern çocuk; bilgisayardan, ekrandan öğrendiği oyunlar içinde hayal kurmayı öğreniyor, o oyunlarda kendisine dünya kuruyor. Günümüzde çocuklar çok yaramaz, saldırgan olarak görüyoruz, çünkü hayal dünyaları ancak o kadar dünya yaratıyor diye düşünüyorum!
Okul yolunda çocuklardan çok büyükleri görüyorum!

4 Ekim 2007

Hiç yorum yok: