Siyanür toprağa sızdı
Çevre felaketi olan yerde sanayi vardır, sanayinin olduğu yerde ise ölüm!
Ölümden ve her felaketten ders çıkaran devlet mekanizması bu dünya üzerinde varlığını koruyor. Bizim gibi geri kalmış / bıraktırılmış ama gönlümüzü almak için “gelişmekte olan ülkeler” kategorisinde gösterilen ülkenin yöneticileri ise, felaketi görmemeye daha eğimlidir, çünkü görürlerse önlem almaları gerek ama önlemi alacak ne maddi alt yapı var, ne de onu yönlendirecek bilgi birikimi…
En iyisi körebecilik oynayıp, sorun yokmuş gibi radyasyonlu çay, siyanürlü su içmek..
ölüm nereden gelirse gelsin, Allahın takdiridir denir… Madende insanlar ölür, mesleği ölmektir denir. Polis, asker, gencecik delikanlılarımız ölür, tercihleri ve Allahın takdiridir denir.
Yüce irada vermişse ölümü, yaşamak gerek, önlem almak onun kader yazısına karşı gelmek anlamındandır der ve önlem almaz...
Alınmayan önlemler; ölümlere çağrı yapıyor…
Çağırıyor...
Çayda radyasyon yok dedi devlet yöneticisi, radyasyonlu çayı içti. Ölümü yok edemedi. Bugün dahi Çernobil’in izleri varlığını koruyor, her aileden birileri ölmeye devam ediyor. Japonya’da tusinami oldu, santral kaçak yaptı, bulutu bize yağmur olarak geldi. Hiroşima felaketinden acaba bizim payımıza ne düştü? Alzheimer oradan mı geldi dersiniz?
Depremden yıkılan binaların yerine yapılan binalar, yeni küçük depremde yıkıldı, yüzlerce vatandaşımız öldü. Yerine yenileri yapıldı… Değişen ne oldu dersiniz?
Büyük felaket bekleyen ülkemizde, küçük felaketleri kendi ellerimiz ile yapıyoruz, yapmaya da devam ediyoruz.
Gümüş, altın çıkarmak için siyanür ile toprağın altını eşiyoruz. Topraktan maden ayıklıyoruz, artığını göletlere boşaltıyoruz. Göllete biriken su uçup gitmiyor, sızıyor. Toprağa sızıyor, havaya karışıyor molekülleri… Nefes alıyoruz, su içiyoruz, toprağa ektiğimiz suluyoruz. Doğal olanı yok ettik, kirlettik. Yerin üstünü, altını, yüzeyini… Sonra tanrı bize bunu layık gördü, onun çizdiği kadere karşı gelmeyelim diye susuyoruz.
Birileri kasalarına para, evlerini başka diyarlara yapmaya devam ediyor…
Felaketin olduğu yerde yaşayan bizleri birer işçi, köle, canlı olarak görüyorlar. Felaketler ile bizleri baş başa bırakırken, kendileri kırmızı halılar üstünden geçip, lüks yaşamlarına devam ediyorlar…
Yaşadıklarımız birer kader değil, tanrının çizdiği çizgi hiç değil. Birleri kasalarına para ile doldurmak için bize söylediği masaldır. O masala inanıp sessiz kaldıkça, bizler daha çok siyanürlü suyu içeceğiz, felaketlerin taşlarını hep üzerimizde göreceğiz.
Felaketleri en az hasarla nasıl atlatacağımız konusunda bilgi birikimini görmek istiyorsak eğer, gelişmiş ülkelere bir bakmamız yeterlidir. Ama bizlerin oralara bakmamızı engellemek için her türlü yolu deniyorlar, yasal zemini oluşturmak için yasalar düzenliyorlar. Yasal olarak çocuklarımızı korumak bahanesi ile, bizlerin bilgi almamızı engelleyecek düzenlemeler yapıyorlar.
Sessiz kalıyoruz, sessiz kaldıkça suyu para karşılığında plastik şişlerde satın almaya devam edeceğiz, elbette ne kadar sağlıklı ve doğal olduğunu bilmeden tüketeceğiz…
Siyanür toprağa sızdı. Devlet büyüğü ne dedi dersiniz?
Sızan sadece siyanür mü?
İsmail Cem Özkan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder