Adnan Yücel’i bir şair olarak tanıdım. Ankara Mülkiyeliler Birliği bahçesinde Asaf Koçak ve benimde ortak olduğum karikatür ve şiir dostluğu ve kardeşliğini bir birimize anlatırken, aynı zamanda gündemin yakıcı olayları hakkında imgeler ile nasıl anlamlar yüklerizi de tartışırdık.
Karikatür ve şiir en yakın sanat dalıdır. Çünkü her ikisinin dili imgelerdir.
Adanan Yücel’i en son olarak Dortmund’ta gördüm. Mehmet Celal'in gitarı onun imgelerine nota vermiş, onun sesi eşliğinde şiirin dünyasının gündemin acı gerçekliğine şahitlik yaptık...
O şairliği yanında öğretmendi, şiirini yazarken, anlatırken öğretmeyi ve açıklamayı da severdi...
Bu dünyadan erken gitti dediğim şairi, ölüm günü yaklaşırken anmak istedim...
Adanan Yücel benim karikatüre bakış açımın içinde önemli bir noktanın oluşmasına katkı sunmuş bir dosttu… Onu bir kardeşi olarak hep şiirleri ile anacağım… “Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!” üretmeye ve şiirleri okumaya devam edeceğim… o her çizgimin içinde farkında olmazsanız da vardır…
Asaf Koçak, Behçet Aysan, Adnan Yücel, Aziz Nesin, Rıfat Ilgaz, Ferruh Doğan, Mustafa Uykusuz, Turhan Selçuk, Sabahattin Ali … sonsuz bir liste yazabilirim, hepsi ürettiğim her yazıda, grafikte, karikatürde, yaşamım içinde vardırlar, var olmaya devam edeceklerdir…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder