yaşamın hiç öngörüsü olmaz mı?

bir hafta daha geçti!

sessiz ve sedasız...

sıcaklar içinde merhaba yoksunu bir hafta daha!

izmir her yıl biraz daha ısınıyor, biraz daa katılıyor yalnız insanlar kervanına, ve kerva yocuları diretmekte yalnızlık üzerine!

çünkü bir merhaba dese yalnızlık ortadan kalkacak!

ne derdi şairimiz, yalnızlık paylaşıldı mı yalnızlık olmaktan çıkar!

böyle mi demekteydi? acaba diye düşünüyorum, şairimiz yalnız mı öldü?

yoksa bir çay demini paylaşacağı, akşamları sohbet edeceği, kahvenin tellerine türkü yakarak mı öldü?

kelimeler bazen insanı yaralar, bazen umut yükler!

ama her zaman bir şey de yapmak zorunda deil, küçük bir serinlik bırakır çeker gider. geldiği yerden sonsuzluğa doğru!

sonsuzluk içinde hiç bir şeyin kaybolmadığını biliyor musun? demek ki, sonsuzluk o kadar büyük ki, insan oldu olalı sonsuzluğa bir şeyler bıraktı ve hala yer var!

içine girip arayınca insan bir şeyler, bulur! o yüzden yazılır tarih romanlar, tarihte kavuşulmayan sevdalar üzerine!

destanlar bırakılır sonsuzluğa, bir ozan yüreği gider bulur gün yüzüne çıkarır!

ferhat ile şirin, mem u zin! günümüzde yaşanmaz mı aşklar, yaşanmaz mı destanlar?

destanlar yaşanmaz, ozan yürekliler hayat verir ve yaşamaya başlarlar!

ozan yüreğin hayat vereceği hikayeler ise her an yaşanır, önemli olan onu o ozanın gönlüne dokundurmakta!

yaşanmamış o kadar hikaye ve destan var ki! bakalım yaşanmamışları yazacak ve düşünecekler olacak mı?

gelecek mi yok oldu?

yoksa bizim gelecek önsezilerimiz mi?

neden yazılmaz julies verne hikayeleri günümüzde?

hiç düşündün mü?

bir merhaba dememek belki hayatından neler yok ettiğini?

yaşamın hiç öngörüsü olmaz mı? hep suprizleri içinde mi barındırır?

yok yok, hayatımızda suprizlere yer yok, çünkü her gelen kötü geliyor diyorsan, o zaman deme merhaba!

çünkü olumsuz düşünce ile başlayanlar hep olumsuz biter!

29.06.2006
ismail cem özkan