depremi ilk defa bu kadar yakından hissettim. yatıyordum yatağın sallantısı ile uyandım. önceleri hiç farkına varmadım, sallanıyordum, hayırdır dedim ne ola ki, rüyada insan bu kadar sallanmaz ki! neyse bu arada başımda annem, hadi kalk yavrum deprem oluyor!
daha önce yaşadığı için depremi daha bir heyecanlı ve panik halde olduğunu gördüm.
daha sakindim, gerçi daha önce deprem yaşamıştım ama hep uykuda rastladığım içinde farkında olmamıştım. daha sonra komşulardan öğrenmiştim ya da haberlerden!
annem sakinleşmek için şimdi akraba, komşuyu telefonla arıyor, eh sakinleşti sayılır!
ilk duygularım ne diye sorarsanız, ilginç bir durum, aynı televizyonlarda gördüğüm gibi bir arkaya bir ileriye doğru sallandık. bu sallantı biraz uzun sürdü gibi. bu sallantıya benzer bir durumu lunaparkta yaşamıştım. almanyada tabi ki, çünkü türkiyedeki lunaparklar çok güçlü adrenalin arayanlara göre yapılmış, benimde o kadar güçlü adrenal salgım yok!
lunaparkta yürüyüş bantları vardı, oradan yürürken bir bant depremde olduğu gibi sallanıyor, insanlar yere yuvarlanıyor, yuvarlanamayanlar ise zafer havasında çevreye bakıyor. beni merak ettiniz değil mi, o bantta düşüp düşmediğim konusunda! ben önce insanları izledim, hemen bandın üzerine çıkmadım yani, ee tedbirli insanım! sonra çıktım, dışarıdan görüldüğü gibi değil, gerçekten insan düşüyor!..
ben ne yaptım biliyor musunuz? yardım ediyor ayaklarında yerde başkasına tutundum! aslında ben de düşmüştüm ama hiç bozuntuya vermedim!
sabah sabah sallanarak uyandım. tüm mahalle sokakta, okul öğrencileri okulun bahçesinde. ve ben sakin sakin oturdum yazı yazıyorum..
çünkü yaşamda sakin olmayı öğrendim!...
17.10.2005
ismail cem özkan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder